ویلیام شکسپیر متولد 1564 میلادی نمایشنامه نویس، شاعر و بازیگر انگلیسی بود. او به طور گسترده ای به عنوان بزرگترین نویسنده در زبان انگلیسی و بزرگترین نمایشنامه نویس جهان در نظر گرفته می شود.
مشهورترین شخصیت‌های شکسپیر به اندازه افرادی که می‌شناسیم برای ما آشنا هستند و تقریباً آنها را انسان‌های واقعی می‌دانیم. البته آنها فقط یک شخصیت ادبی هستند، اما شکسپیر چنان «حقیقت» به آنها ارائه کرده است که الگوهایی برای نگاه به زندگی هستند.
هملت، هملت
هملت مشهورترین شخصیت شکسپیر است – شخصیتی که بیشتر نقل قول می کنیم و زمانی که به زندگی و هستی انسان فکر می کنیم بیشتر به آن اشاره می کنیم. گفتار او «بودن یا نبودن، مسئله این است» احتمالاً مشهورترین جمله‌های شکسپیر است، و تک‌گویی که در ادامه می‌آید، کاوش عمیقی در موضوع بزرگ انسانی – زندگی و مرگ است. هملت همچنین به موضوعاتی مانند فساد سیاسی، وفاداری زناشویی، خانواده، انگیزه های انتقام، مذهب و غیره می اندیشد.
ژولیت، رومئو و ژولیت
ژولیت در دوران ما به عنوان یک الگوی قوی زن ظاهر می شود. این نوجوان چهارده ساله قدرت، شجاعت و استقامت قابل توجهی را نشان می دهد. چنین قدرتی در یک دختر هم سن و سال او ممکن است غیرمحتمل به نظر برسد، اما شکسپیر با دادن اشتیاق و عزم عظیم به او این کار را انجام می دهد و این قانع کننده است.
لیر، شاه لیر
لیر قهرمان اصلی شاه لیر است. قلمرو شاه لیر که اغلب به عنوان بزرگترین نمایشنامه شکسپیر از آن یاد می شود بسیار زیاد است. با این حال، یکی از محورهای اصلی آن، موضوع اقتدار و مسئولیت است. لیر تصمیم می گیرد تمام زمین ها و منافع خود را به دخترانش واگذار کند و بازنشسته شود. با این حال، او به آنها می گوید که عنوان پادشاه را حفظ خواهد کرد، و به زودی متوجه می شود که این عنوان بدون قدرت و اقتدار پشت آن بی معنی است.
مکبث، مکبث
مکبث نمونه ای از گزاره انوک پاول، سیاستمدار مشهور بریتانیایی قرن بیستم است که می گوید: «همه زندگی های سیاسی، مگر اینکه در میانه جریان در یک مقطع خوشبختی قطع شود، به شکست ختم می شود، زیرا این طبیعت سیاست و امور انسانی است. چهارصد سال قبل از اینکه پاول بگوید که شکسپیر آن را در کارنامه سیاسی مکبث، ژنرال نظامی و قهرمان ملی اسکاتلند به تصویر کشیده است.
شاه هنری پنجم (شاهزاده هال)
هنری، پسر پادشاه هنری چهارم، معروف به هال، در سه نمایشنامه ظاهر می شود، ابتدا در نقش شاهزاده، در قسمت اول هنری چهارم و قسمت دوم هنری چهارم و در هنری پنجم به عنوان پادشاه. ایده پشت آن این است که چه چیزی یک پادشاه خوب را می سازد. چگونه یک پادشاه باید تربیت شود تا بتواند به مردم خود پاسخ دهد؟ ما در عصر دموکراسی زندگی می کنیم، اما هنوز کشورهای زیادی هستند که توسط شخصیت های اقتدارگرا اداره می شوند. این مورد در انگلستان قرون وسطی بود و پادشاه اقتدار زیادی داشت، اما به دلیل نیاز به حمایت از سایر مردان قدرتمند، همچنین برای پرهیز از شورش ها و انجام جنگ ها به حمایت مردم نیاز داشت.
یاگو، اتلو
در یاگو، یکی از افسران اتلو، شکسپیر شخصیتی را به ما پیشنهاد می‌کند که الگوی روان‌شناختی‌اش تنها چهارصد سال بعد به عنوان نقص شخصیتی شناخته شد. یاگو از درد و نابودی نهایی دیگران لذت می برد. او هیچ دلیل واقعی برای مهندسی آن جز برای رضایت خود ندارد. او بسیار باهوش، متخصص در دستکاری، بی احساس و پشیمان است، و اگرچه حیله گر است، اما بی پروا است.
آنتونی، آنتونی و کلئوپاترا
شکسپیر در آنتونی و کلئوپاترا به یکی از موضوعات اصلی خود یعنی قدرت سیاسی می پردازد. برای کسانی که بین موقعیت های عمومی قدرتمند و زندگی خصوصی خود در تضاد هستند، درس های زیادی وجود دارد. تاریخ نمونه‌های بسیاری از مردان و زنان سیاسی قدرتمند دارد که عمیق‌تر به زندگی در زیر اعمال سطحی سیاست نگاه کرده‌اند. گاهی از طریق مطالعه، گاهی با رفتن به زندان برای جنایاتی که ریشه در فعالیت های سیاسی آنها دارد و گاهی از طریق عشق. در آنتونی، شکسپیر مکانیزم آن فرآیند را به ما نشان داده است.
بئاتریس، هیاهوی زیادی درباره هیچ
«هیاهوی زیادی درباره هیچ چیز» یک نمایشنامه قابل توجه است که یک داستان باستانی به عاریت گرفته شده را با یک داستان مدرن که به طور کامل توسط شکسپیر اختراع شده است ترکیب می کند. شخصیتی که در اختراع شکسپیر برجسته می شود، بئاتریس است که نمونه اولیه زن فمینیست مدرن است. مردانی که بر خانواده تسلط دارند در مورد بئاتریس ناامید هستند اما قادر به کنترل او نیستند. درک اینکه مخاطبان الیزابتی چگونه او را می‌دانستند دشوار است، اما برای یک مخاطب مدرن او الگوی زنان کاملاً آزاد و پیشرفته قرن بیست و یکم است.
شایلوک، تاجر ونیز
در این مورد او در حال بررسی شرایط یک یهودی در انگلستان الیزابتی است. اگرچه نمایشنامه در نمایشنامه های ونیز شکسپیر می گذرد، همیشه به مسائل انگلستان زمان خود می پردازد. ارائه او از یک یهودی صرفاً کاوشی است در مورد معنای یهودی بودن که در یک جامعه مسیحی رنسانس زندگی می کند.
اصول حکمت ویلیام شکسپیر
نمایشنامه‌های شکسپیر «اصولی را نشان می‌دهد که می‌توانیم برای هدایت زندگی روزمره خود از آنها استفاده کنیم». مایکل ویتمور در یک سخنرانی 10 اصل حکمت شکسپیر را فهرست می کند.
- برای انجام کارها باید بداهه بسازید.
- تصمیمات اغلب باید بدون همه حقایق گرفته شود.
- شهرت یک «حباب» است که به راحتی از بین می رود.
- از دست دادن قدرت از بدست آوردن آن سخت تر است.
- عشق ما به افسانه بیشتر از عشق به حقایق است.
- نژاد نوعی خط است که بر اعمال ما حاکم است.
- کلمات تقریباً هر کاری را می توانند انجام دهند، حتی آنچه که نیرو نمی تواند.
- ظرفیت بخشش ارزشمند است و با ظرفیت دوست داشتن همراه است.
- مردم تغییر می کنند، اما تغییر قلب مستلزم تغییر ادراک است.
- امیدهای ما حتی زمانی که فکر می کنیم نمی توانند ارضا شوند و ما را حفظ می کنند.
شکسپیر در 23 آوریل 1616 در سن 52 سالگی درگذشت. مقبره او در کلیسایی واقع در استاتفورد انگلستان قرار دارد. سنگ نوشته حک شده در تخته سنگی که قبر او را پوشانده است شامل لعنتی علیه حرکت دادن استخوان های او است که در طول بازسازی کلیسا در سال 2008 با دقت از آن اجتناب شد.