بینایی رایانه ای زمینه ای از هوش مصنوعی (AI) است که به رایانه ها و سیستم ها این امکان را می دهد تا از تصاویر دیجیتالی، فیلم ها و سایر ورودی های بصری اطلاعات معنادار، دریافت کرده و بر اساس آن اطلاعات، اقداماتی انجام دهند یا توصیه هایی ارائه دهند. اگر هوش مصنوعی رایانه ها را قادر به تفکر کند، بینایی رایانه ای آنها را قادر به دیدن، مشاهده و درک می کند.
بینایی کامپیوتری تقریبا مانند دید انسان عمل می کند، مگر اینکه انسانها شروع به کار کنند. بینایی انسان ازمزایای مادام العمر استفاده می کند تا نحوه تشخیص اجسام، فاصله آنها، حرکت یا عدم وجود اشکال در تصویر را آموزش دهد.
بینایی رایانه ای ماشین ها را برای انجام این عملکردها آموزش می دهد، اما باید این کار را در زمان بسیار کمتری نسبت به شبکیه چشم، اعصاب، بینایی و قشر بینایی با دوربین ها، داده ها و الگوریتم ها انجام دهد. از آنجاکه یک سیستم اموزش دیده برای بازرسی محصولات یا تماشای یک دارایی تولیدی می تواند هزاران محصول یا فرایند را در دقیقه تجزیه و تحلیل کرده و متوجه نقص ها یا مشکلات نامحسوس شود، می تواند به سرعت از توانایی های انسانی فراتر رود.
وظایف بینایی رایانه ای شامل روش هایی برای دستیابی، پردازش، تجزیه و تحلیل و درک تصاویر دیجیتال و استخراج داده های با ابعاد بالا از دنیای واقعی به منظور تولید اطلاعات عددی یا نمادین است.
رشته علمی بینایی رایانه، به نظریه پشت سیستم های مصنوعی که اطلاعات را از تصاویر استخراج می کنند مربوط می شود. داده های تصویر می تواند اشکال مختلفی داشته باشد، مانند توالی های ویدئویی، نماهای چندین دوربین، داده های چندبعدی از یک اسکنر سه بعدی یا دستگاه اسکن پزشکی. رشته فناوری بینایی کامپیوتری به دنبال به کارگیری نظریه ها و مدل های خود درساخت سیستم های بینایی رایانه ای است.
زیر حوزه های بینایی رایانه شامل: بازسازی صحنه، تشخیص شیء، تشخیص رویداد، ردیابی ویدئو، برآورد ژست سه بعدی، یادگیری، نمایه سازی، برآورد حرکت، سرویس دهی بصری، مدل سازی صحنه سه بعدی و ترمیم تصویر است.