منطق فازی به انگلیسی: (fuzzy logic) شکلی از منطق های چند ارزشی بوده که درآن ارزش منطقی متغیرها می‌تواند هر عدد حقیقی بین ۰ و ۱ و خود آن‌ها باشد. این منطق به منظور به‌کارگیری مفهوم درستی جزئی به‌کارگیری میشود، به طوری که میزان درستی می‌تواند هر مقداری بین کاملاً درست و کاملاً غلط باشد. اصطلاح منطق فازی اولین بار در پی تنظیم نظریه مجموعه های فازی به وسیله لطفی زاده در صحنه محاسبات نو ظاهر شد. واژه فازی به معنای غیردقیق، ناواضح و مبهم (شناور) است.
در واقع منطق فازی رویکردی برای محاسبه درجات حقیقت است تا منطق معمول (بولی) را که بین 0 یا 1 است به منطق بین 0 و 1 توسعه دهد. زبان طبیعی به راحتی در غالب منطق 0 و 1 تعریف نمی شود. این که آیا همه چیز در نهایت به صورت دوتایی قابل توصیف است یک سوال فلسفی است که ارزش دنبال کردن دارد، اما در عمل داده های زیادی ممکن است لازم باشد تا یک وضعیت بینابینی را توصیف و پیش بینی کنند.
منطق فازی مبتنی بر این است که افراد بر اساس اطلاعات غیر دقیق و غیر عددی تصمیم می گیرند. مدل ها یا مجموعه های فازی ابزارهای ریاضی برای نشان دادن ابهام و اطلاعات مبهم هستند (از این رو اصطلاح فازی). این مدل ها قابلیت تشخیص ، نمایش ، دستکاری ، تفسیر و استفاده از داده ها و اطلاعات مبهم و فاقد قطعیت را دارند.
در دنیای واقعی مفاهیم نادقیق و ابهام آمیز بسیاری وجود دارد که تحلیل این گونه مسائل فقط از طریق استدلال مغز بشر انجام میشود. منطق فازی یک نوع منطق می باشد که روش های نتیجه گیری در مغز بشر را جایگزین می کند. پس از ابداع نظریه فازی توسط پروفسور لطفی زاده،کاربردهای این نظریه در زمینه های مختلف علوم کامپیوتر مورد توجه محققان قرارگرفت.
در ادامه این نوشتار به معرفی برخی از خصوصیات منطق فازی می‌پردازیم:
پیاده‌سازی انعطاف‌پذیر و سادگی الگوریتم‌ها در روش‌های یادگیری ماشین
امکان شبیه‌سازی منطق و طرز تفکر انسانی
امکان ایجاد دو راه حل یا پاسخ برای یک مسئله
مناسب برای حل مسائلی با پاسخ‌های تقریبی
نگاه فرآیندی به استنتاج به همراه استفاده از قیدها و شرط‌های منعطف در منطق فازی
امکان ایجاد توابع غیرخطی با پیچیدگی‌های دلخواه
وجود وابستگی شدید به نظر محقق در ایجاد مدل‌های منطق فازی
یک برنامه کاربردی اساسی ممکن است محدوده های فرعی متغیر پیوسته را مشخص کند. به عنوان مثال، اندازه گیری دما برای ترمزهای ضد قفل ممکن است چندین عملکرد عضویت جداگانه داشته باشد که محدوده دمای خاصی را که برای کنترل صحیح ترمزها مورد نیاز است ، مشخص می کند. هر تابع مقدار دمای یکسان را به یک مقدار حقیقت در محدوده 0 تا 1 نگاشت می کند. سپس می توان از این مقادیر حقیقت برای تعیین نحوه کنترل ترمزها استفاده کرد.