متاورس تکراری از بخش اینترنتی واقعیت مجازی مشترک است که اغلب به عنوان شکلی از رسانه های اجتماعی است. متاورس در معنای وسیعتر ممکن است نه تنها به جهانهای مجازی که توسط شرکتهای رسانههای اجتماعی اداره میشوند، بلکه به کل طیف واقعیت افزوده اشاره داشته باشد. این اصطلاح در اوایل دهه 1990 به وجود آمد، و به عنوان روشی برای ایجاد روابط عمومی با استفاده از یک مفهوم کاملاً گمانهزنی، “بیش از حد تبلیغات” بر اساس فناوری موجود مورد انتقاد قرار گرفت. در حالی که توسط برخی از شرکت های فناوری مانند فیس بوک، مایکروسافت و دیگران پذیرفته شده است. نگرانی هایی در مورد تأثیر آن بر جوامع مدرن وجود دارد که تعامل فرد به فرد ممکن است ناشناس باشد.
این اصطلاح از دوران باستان دیجیتال آمده است: این واژه که توسط نویسنده نیل استفنسون در سال 1992 در رمان خود به نام «سقوط برفی» ابداع شد، سپس به عنوان واحه در رمان «بازیکن آماده» ارنست کلین دوباره تصور شد، به دنیای دیجیتال کاملاً تحقق یافته اشاره دارد که فراتر از آن وجود دارد. آنالوگی که در آن زندگی می کنیم.
متاورس یک واقعیت دیجیتالی است که جنبههای رسانههای اجتماعی، بازیهای آنلاین، واقعیت افزوده (AR)، واقعیت مجازی (VR) و ارزهای دیجیتال را ترکیب میکند تا به کاربران امکان تعامل مجازی را بدهد. واقعیت افزوده عناصر بصری، صدا و سایر ورودیهای حسی را روی تنظیمات دنیای واقعی قرار میدهد تا تجربه کاربر را بهبود بخشد. در مقابل، واقعیت مجازی کاملا مجازی است و واقعیت های تخیلی را تقویت می کند.
همانطور که متاورس رشد می کند، فضاهای آنلاینی ایجاد می کند که در آن تعاملات کاربر چند بعدی تر از فناوری فعلی است. به جای مشاهده صرف محتوای دیجیتال، کاربران در متاورس قادر خواهند بود خود را در فضایی غوطه ور کنند که در آن دنیای دیجیتال و فیزیکی همگرا می شوند.
مارک زاکربرگ در صحبت با CNET در ماه می، دیدگاه فیسبوک محور خود را به اشتراک گذاشت: «ما میخواهیم تا آنجا که ممکن است افراد بیشتری بتوانند واقعیت مجازی را تجربه کنند و بتوانند به فراجهان بپردازند و این تجربیات اجتماعی را در آن داشته باشند.
او با اشاره به محیط واقعیت مجازی آزمایشی این شرکت، Horizon، گفت که امیدوار است مردم با استفاده از هدستهای Oculus فیسبوک آن را کشف کنند.
زاکربرگ، که معتقد است روزی عینکهای AR مانند گوشیهای هوشمند در همه جا حاضر خواهند شد، به The Verge گفت که طی چندین سال آینده، فیسبوک “به طور موثر از افرادی که ما را در درجه اول یک شرکت رسانههای اجتماعی میدانند به یک شرکت متاورس تبدیل خواهد شد.”
همه گیری COVID-19 علاقه به متاورس را تسریع کرد زیرا افراد بیشتری در خانه کار کرده و از راه دور به مدرسه رفته اند. البته، نگرانیهایی وجود دارد که متاورس ها گذراندن زمان جدا از هم را برای افراد آسانتر میکند – حتی در دنیای پسا کووید.
هانکه نوشت: «ما معتقدیم که میتوانیم از فناوری برای تکیه بر واقعیت افزوده استفاده کنیم – تشویق همه، از جمله خودمان، به ایستادن، راه رفتن در بیرون و ارتباط با مردم و دنیای اطرافمان. این تجربیات اصلی انسانی را بهتر می کند، نه اینکه آنها را جایگزین کند.”
واقعیت افزوده شامل پوشاندن عناصر بصری، صدا و سایر محرکهای حسی بر روی یک محیط واقعی برای بهبود تجربه کاربر است. AR با گوشی هوشمند قابل دسترسی است و کاربران می توانند حضور خود را در دنیای واقعی کنترل کنند. در مقایسه، واقعیت مجازی کاملا مجازی است و واقعیت های تخیلی را تقویت می کند. VR به یک دستگاه هدست نیاز دارد و کاربران توسط سیستم کنترل می شوند.