هنر قبل از هرچیز یک کلمه است، واژه ای که هم ایده و هم واقعیت هنر را تصدیق می کند. بدون آن، ما به خوبی می توانیم بپرسیم که آیا هنر در وهله اول وجود دارد یا خیر.
اصلا این اصطلاح درهر جامعه ای یافت نمی شود. با این وجود هنر در همه جا ساخته می شود. بنابراین، هنر نیز یک شیء است، اما نه فقط هر نوع شیء . هنر یک شیء زیبایی شناختی است. این بدان معناست که ارزش ذاتی آن مورد توجه و قدردانی قرار می گیرد.
تاریخ هنر اغلب به صورت گاه شماری از شاهکارهای خلق شده در طول هر تمدن بیان می شود. بنابراین می توان آن را به صورت داستانی از فرهنگ دیرین، که توسط عجایب جهان تجسم یافته است، تنظیم کرد. از سوی دیگر عبارات هنری بومی نیز می توانند در روایت های تاریخی هنری ادغام شوند، که به آنها هنرهای سنتی یا صنایع دستی گفته می شود.
هر چه مورخ هنر، بیشتر با این اشکال اخیر فرهنگ کم ارتباط برقرار کند، به احتمال زیاد آنها کارهای خود را به عنوان بررسی فرهنگ بصری یا فرهنگ مادی، یا مشارکت در زمینه های مرتبط با تاریخ هنر، مانند مردم شناسی یا باستان شناسی، تشخیص خواهند داد.
در سال های اخیر علاوه بر مواردی مانند معماری، مجسمه سازی، نقاشی، فیلم، عکاسی و هنرهای گرافیکی، پیشرفت های تکنولوژیکی منجر به پدید آمدن هنرهای تصویری، رایانه ای، نمایشی، تلویزیون و بازی های ویدیویی نیز شده است.
در واقع تاریخ هنر شامل مطالعه اشیایی است که توسط فرهنگ های مختلف در سراسر جهان و در طول تاریخ ایجاد شده اند و معنا، اهمیت یا مفید بودن را در درجه اول از طریق بازنمایی های بصری ارائه می دهند.
مورخ هنر از روش تاریخی برای پاسخ به سوالات زیر استفاده می کند:
چگونه هنرمند به خلق اثر رسید؟
حامیان چه کسانی بودند؟
معلمان آنها چه کسانی بودند؟
تماشاگران چه کسانی بودند؟
شاگردان آنها چه کسانی بودند؟
چه نیروهای تاریخی اثر هنرمند را شکل دادند؟
هنرمند و اثرش به نوبه خود چگونه بر روند رویدادهای هنری، سیاسی و اجتماعی تاثیر گذاشتند؟