تا به حال به این فکر کرده‌اید که وقتی شماره‌ای را به مخاطبین تلفن همراه خود اضافه می‌کنید، آن شماره چگونه و در کجا ذخیره میشود؟ برای اینکه بتوانید اطلاعات و فایل‌های خود را ذخیره کنید، به یک فضای ذخیره‌سازی یا حافظه (Storage) نیاز دارید. نوار کاست‌های مغناطیسی را به یاد دارید که برای ضبط صدا و آهنگ بسیار مورد استفاده قرار می‌گرفتند؟ دیسک‌های فلاپی را چطور؟ سی دی، دی وی دی، رم، فلش و هاردهای داخلی و خارجی، همگی نوعی محل ذخیره‌سازی هستند که در تمام طول روز در حال استفاده از آنها هستید.
بعد از دیسک‌های بلوری، فضای ابری جدیدترین نوع حافظه است. ذخیره‌سازی ابری، فناوری است که به شما اجازه میدهد تا فایل‌های دیجیتالی خود را، برخلاف آنچه تاکنون وجود داشته، در فضایی غیرفیزیکی ذخیره کنید. اما ذخیره‌سازی ابری در لغت چگونه معنی میشود؟ کلمه “ذخیره‌سازی” که مشخص است؛ به عمل ذخیره کردن داده‌ها گفته میشود. کلمه “ابر” هم، اشاره به اینترنت دارد. تمام خدماتی که به واسطه اینترنت ارائه داده می‌شوند را، خدمات ابری می‌نامند. برای مثال، اسپاتیفای یک خدمات‌دهنده ابری موسیقی است.
فضای ذخیره‌سازی ابری (cloud storage) در واقع بستری برای نگهداری اطلاعات و داده‌ها است که شما را قادر می‌سازد بدون نیاز به داشتن ابزاری فیزیکی برای نگهداری اطلاعات اعم از فلش، هارد و … بتوانید از طریق اینترنت، فایل‌های خود را در «ابر» ذخیره‌سازی کنید. این فایل‌ها در واقع در سرورهای مرکزی شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات ابری ذخیره‌سازی می‌شوند و در مواقعی که به داده‌های خود نیاز داشته باشید، تنها کافی است به اینترنت وصل شده و داده‌های خود را از روی سرورها فراخوانی و استفاده کنید.
کلود (کلاد) یا cloud در لغت به معنای “ابر” است. ابرها توده های متراکمی هستند که از ذرات بسیار ریز آب (بخار) تشکیل شده اند و میتوانند دوباره با بارش تبدیل به آب (مایع) شوند.
در تکنولوژی و دنیای کامپیوتر نیز کلود به توده ای عظیم از اطلاعات و دیتا گفته میشود که قابلیت ذخیره و دریافت اطلاعات را به کاربران میدهد. دقیقا مانند یک ابر!
در واقع cloud یک فضای مجازی برای ذخیره سازی اطلاعات و دستیابی به آن اطلاعات در زمان نیاز است که هر کس میتواند به جای استفاده از حافظه های فیزیکی و local از آنها استفاده کند.
در حالی که فضای ابری بیشتر به یک اصطلاح قرن بیست و یکی شباهت دارد، اما ایده ی اولیه ی آن در دهه ی ۵۰ میلادی شکل گرفت. کامپیوتر های غول پیکر ابتدایی را به خاطر دارید؟ سیستم اصلی و مرکزی برخی از آنها از طریق اتصال هایی مخصوص بین چند کاربر به اشتراک گذاشته می شد. در این شیوه ی به اشتراک گذاری، بیشتر پردازش رایانه ای توسط همان سیستم مادر صورت میگرفت.
برای ذخیره‌سازی ابری 3 روش وجود دارد که به شرح زیر است:
- File Storage
در این مدل ذخیره‌سازی، درست مثل چیزی که در کامپیوترها می‌بینیم، داده‌ها در قالب فایل‌ها و فولدرهای سلسله‌مراتبی طبقه‌بندی می‌شوند. یعنی، فایل‌ها با هر فرمتی که دارند، در یکسری فولدر قرار می‌گیرند و فولدرها هم در دایرکتوری‌های اصلی و فرعی مرتب می‌شوند. به این ترتیب، وقتی به یک فایل نیاز پیدا کنید، تنها کافیست تا مسیر آن را بلد باشید و بدانید از کدام دایرکتوری اصلی به دایرکتوری فرعی بروید و در چه فولدری به دنبال فایل مورد نظر خود بگردید.
- Block Storage
در روش ذخیره‌سازی بلوکی، داده‌ها در حجم‌های بالایی که هر کدام یک “بلوک” نامیده میشود، دسته‌بندی می‌شوند. هر بلوک یک هارد درایو جداگانه محسوب میشود. ارائه‌دهندگان خدمات فضای ابری، از بلوک‌ها برای جداسازی مقادیر عظیمی از داده‌ها از یکدیگر استفاده می‌کنند. این نوع از ذخیره‌سازی، به واسطه تاخیر کمی که در برقراری ارتباط بین خدمات گیرنده و سیستم دارد، برای ذخیره فایل‌های حجیم مناسب‌تر است.
- Object Storage
نوعی روش ذخیره‌سازی داده‌ها است که برای مدیریت مقدار زیادی از داده‌های نامرتب و درهم و برهم به کار می‌رود که سازماندهی آنها سخت یا غیرممکن است. به عبارت دیگر، بجای اینکه داده‌ها در فولدر یا بلاک نگهداری شوند، در قالب واحدهای مجزایی همه در یکجا نگهداری می‌شوند.
در نهایت می‌توان مهم‌ترین مزیت‌های تکنولوژی‌های ذخیره‌سازی ابری را چنین مواردی به‌حساب آورد:
- امکان ذخیره حجم بی‌نهایتی از داده‌ها
- کاهش هزینه‌ها
- امنیت بالاتر
- کاهش ریسک ازبین‌رفتن داده‌ها
- امکان بازیابی فایل‌های آسیب‌دیده
- امکان دسترسی به فایل‌ها، بدون محدودیت فیزیکی
- تسهیل به اشتراک‌گذاری داده‌ها
- کاهش ریسک انتقال بدافزارها و ویروس‌ها به کامپیوترها
- صرفه‌جویی در زمان