یوهان ولفگانگ فون گوته شاعر، نمایشنامه نویس، رمان نویس، دانشمند، سیاستمدار، کارگردان تئاتر، و منتقد، متولد 1749 در آلمان بود. آثار او شامل نمایشنامه، شعر، ادبیات و نقد زیبایی‌شناسی و همچنین رساله‌هایی در مورد گیاه‌شناسی، آناتومی و رنگ است. او به طور گسترده ای به عنوان بزرگترین و معتبرترین نویسنده در زبان آلمانی شناخته می شود، آثار او تأثیر عمیق و گسترده ای بر اندیشه های ادبی، سیاسی و فلسفی غرب از اواخر قرن 18 تا امروز داشته است.
در ادامه به معرفی و درآمدی بر آثار گوته می پردازیم:
کارآموزی ویلهلم مایستر
کارآموزی ویلهلم مایستر استقبال آلمانی ها از درام های ویلیام شکسپیر در قرن هجدهم را به تصویر می کشد: قهرمان داستان توسط شخصیت جارنو با آنها آشنا می شود و بحث گسترده ای در مورد آثار شکسپیر در دیالوگ های رمان رخ می دهد. ویلهلم و گروه تئاترش نمایشی از هملت را اجرا می کنند که در آن ویلهلم نقش اصلی را بازی می کند. ترجمه آثار شکسپیر به آلمانی در دهه 1740 آغاز شد و در پایان قرن به محبوبیت و نفوذ فوق العاده ای در آلمان دست یافت. گوته جوان در 14 اکتبر 1771 در فرانکفورت در جشن نبوغ شکسپیر ریاست و سخنرانی کرد. گوته از شکسپیر نقش برجسته‌ای در رشد ویلهلم با گروه تئاتر بازی می‌کند، زیرا او “از اینکه نامش ویلهلم بود بیشتر خوشحال شد” و شکسپیر را به عنوان همنام، دوست و پدرخوانده تصدیق کرد.
مرثیه های رومی
این اشعار که در سالهای 1788-1789 نوشته شده‌اند، از اولین سفر گوته به ایتالیا در سالهای 1786-1788 الهام گرفته شده‌اند. این اشعار که به دلیل قالبشان یعنی دوبیتی بودن و نه محتوا مرثیه نامیده می شوند، آثاری با احساسی بی پروا هستند. آنها در عین حال بسیار هنرمندانه و شورانگیز هستند و منعکس کننده شادی گوته در واکنش شدید فیزیکی، احساسی و زیبایی شناختی به محیط اطرافش هستند. عشق او به میراث هنری ایتالیا با شور جسمانی تازه بیدار شده برای کریستین ولپیوس، معشوقه و بعدها همسرش ترکیب شد.
خویشاوندی های انتخابی
خویشاوندی های انتخابی که با عنوان همبستگی انتخابی ترجمه شده است، سومین رمان یوهان ولفگانگ فون گوته است که در سال 1809 منتشر شد. این کتاب در اطراف شهر وایمار روی می دهد و داستان ادوارد و شارلوت را روایت می کند. زوج اشرافی که در یک ملک دورافتاده از یک زندگی ایده آل اما تا حدی سطحی لذت می برند. اگرچه این دومین ازدواج برای هر دو است، اما پس از دعوت از دوست ادوارد، کاپیتان اتو و خواهرزاده یتیم شارلوت، اوتیلی، رابطه آنها بدتر می شود تا با آنها در عمارت خود زندگی کنند. تضاد بین شور و عقل به هرج و مرج و در نهایت به پایانی غم انگیز منجر می شود.
دیوان غربی – شرقی
دیوان غربی-شرقی بین سالهای 1814 و 1819 نوشته شده است، سالی که برای اولین بار منتشر شد. این کتاب از مکاتبات گوته با ماریان فون ویلمر و ترجمه اشعار حافظ توسط شرق شناس جوزف فون هامر الهام گرفته شده است. این اثر را می توان نمادی برای تبادل و آمیختگی محرک بین شرق و غرب دانست. عبارت «غرب – شرق» نه تنها به تبادل بین آلمان و خاورمیانه، بلکه بین فرهنگ‌های لاتین و فارسی و همچنین فرهنگ مسیحی و مسلمان اشاره دارد. این دوازده کتاب از انواع مختلف شعر تشکیل شده است: تمثیل، اشارات تاریخی، قطعات شعر، با گرایش سیاسی یا مذهبی که آینه تلاش برای گرد هم آوردن شرق و غرب است.
مطالعات گوته در مورد رنگ با آزمایش‌هایی آغاز شد که اثرات محیط‌های کدر مانند هوا، گرد و غبار و رطوبت را بر درک نور و تاریکی بررسی کردند. او مشاهده کرد که نوری که از طریق یک محیط کدر دیده می شود زرد به نظر می رسد و تاریکی که از طریق یک محیط روشن دیده می شود آبی به نظر می رسد.
اگر چگالی چنین محیطی افزایش یابد، یا اگر حجم آن بیشتر شود، می بینیم که نور به تدریج یک رنگ زرد متمایل به قرمز به خود می گیرد که در نهایت به رنگ یاقوتی عمیق می شود. از طرف دیگر اگر تاریکی از طریق یک محیط نیمه شفاف دیده شود که خود با نوری که به آن می تابد، یک رنگ آبی ظاهر می شود: با افزایش چگالی محیط، این رنگ روشن تر و کم رنگ تر می شود، اما برعکس ظاهر می شود. هرچه محیط شفاف تر می شود و در کمترین درجه تیرگی و کمتر از شفافیت مطلق، همیشه با فرض یک محیط کاملاً بی‌رنگ، این آبی تیره به زیباترین بنفش نزدیک می‌شود.
گوته تنها شخصیت ادبی آلمانی است که گستره و جایگاه بین‌المللی‌اش با فیلسوفان عالی آلمان (که اغلب از آثار و ایده‌های او استفاده کرده‌اند) و آهنگسازان (که اغلب ازآثار او موسیقی می‌سازند) برابری می‌کند. در فرهنگ ادبی کشورهای آلمانی زبان، او چنان موقعیت مسلطی داشته است که از اواخر قرن هجدهم، نوشته‌های او به عنوان «کلاسیک» توصیف شده است. در دیدگاه اروپایی، او به عنوان نماینده مرکزی و بی‌نظیر جنبش رمانتیک ظاهر می‌شود که به طور گسترده درک شده است. می توان گفت که او در همان رابطه ای با فرهنگ عصری است که با روشنگری آغاز شد و تا به امروز ادامه دارد، همانطور که ویلیام شکسپیر با فرهنگ رنسانس و دانته با فرهنگ قرون وسطی عالی رفتار می کند.
در سال 1832، گوته در وایمار بر اثر نارسایی قلبی به علت شنیدن خبر فوت پسرش درگذشت. آخرین سخن او، به گفته دکترش کارل وگل، مهر لیخت بود! (نور بیشتر!)، اما این مورد مناقشه است زیرا وگل در لحظه مرگ گوته در اتاق نبود. او در طاق دوکال در گورستان تاریخی وایمار به خاک سپرده شده است.