شهرسازی جدید یک جنبش طراحی شهری است که عادات دوستدار محیط زیست را با ایجاد محله‌های قابل پیاده‌روی شامل طیف وسیعی از انواع مسکن و مشاغل ترویج می‌کند. در اوایل دهه 1980 بوجود آمد و به تدریج بر بسیاری از جنبه های توسعه املاک و مستغلات، برنامه ریزی شهری و استراتژی های کاربری اراضی شهرداری تأثیر گذاشت. شهرسازی جدید تلاش می کند تا به مشکلات مرتبط با گسترش شهری و توسعه حومه رسیدگی کند.
طراحی شهری به انگلیسی: Urban Design فرایند طراحی و شکل دهی خصوصیات فیزیکی شهرها، شهرک‌ها و روستاها و برنامه‌ریزی برای ارائه خدمات شهری به ساکنان و بازدیدکنندگان است. اگرچه این گرایش نسبت به معماری با موضوعاتی در مقیاس بزرگتر سرو کار دارد، اما نمی‌توان آن را به عنوان یک زمینه تحقیق و طراحی کاملاً جدا از هم در نظر گرفت، زیرا کیفیت یکی به کیفیت دیگری بستگی دارد. برخلاف معماری که فقط بر روی ساختمان‌ها به صورت انفرادی تمرکز می‌کند، طراحی شهری با مجموعه ساختمان‌ها، زیرساخت‌ها، خیابان‌ها، مناطق عمومی، محله‌ها و مناطق، و تمام شهر سر و کار دارد، که هدف آن ساخت محیطی عادلانه، زیبا، کارا، و پایدار است.
طراحان شهری معمولاً معماران، برنامه ریزان شهر یا معماران منظر هستند. مهارت آنها در کنار هم آوردن ایده های توسعه دهندگان، جوامع محلی، معماران، برنامه ریزان، مهندسان ترافیک، معماران منظر، برنامه ریزان حمل و نقل و بسیاری دیگر، برای حل مشکلات و درگیری ها به منظور ایجاد مکان های بهتر برای همه است. گاهی اوقات این منجر به ساخت مکان‌های جدید یا درک جدیدی از مناطق شهری موجود در شهرها، شهرک‌ها و روستاها می‌شود.
طراحان شهری داده‌ها و شواهدی را در مورد مکان‌ها جمع‌آوری می‌کنند تا گزینه‌های آینده را شناسایی کنند و امکان‌سنجی و قابلیت تغییر یا توسعه را دراین زمینه آزمایش کنند، به عنوان مثال ظرفیت حمل‌ونقل و زیرساخت، ویژگی و تراکم توسعه، مسائل ظرفیت محیطی (مانند سیل)، به علاوه نیازها و ارزش های جامعه محلی. مطالعات امکان‌سنجی معمولاً شامل گزینه‌ها و توصیه‌هایی در مورد بهترین سناریو می باشد.
شهرنشینان جدید از برنامه ریزی منطقه ای برای فضای باز حمایت می کنند. معماری و برنامه ریزی متناسب با زمینه؛ فراهم کردن زیرساخت های کافی مانند امکانات ورزشی، کتابخانه ها و مراکز اجتماعی؛ و توسعه متوازن مشاغل و مسکن. آنها بر این باورند که استراتژی های آنها می تواند با تشویق مردم به دوچرخه سواری، پیاده روی یا سوار شدن به قطار، ازدحام ترافیک را کاهش دهد.
آنها همچنین امیدوارند که این راه اندازی موجب افزایش عرضه مسکن ارزان قیمت و مهار گسترش حومه شهرها شود. منشور شهرسازی جدید همچنین موضوعاتی مانند حفظ تاریخی، خیابان‌های امن، ساختمان‌های سبز و توسعه مجدد زمین‌های قهوه‌ای را پوشش می‌دهد. اصول شهرسازی هوشمند همچنین دستورالعمل هایی را برای رویکردهای شهرسازی جدید بیان می کند.
بحث در مورد چگونگی برنامه ریزی شهرهایی که می خواهیم در آنها زندگی کنیم یک گفتگوی بی پایان است. از آنجایی که جهان ما تغییراتی را تجربه می کند که طراحی های شهری را به دو روش قابل پیش بینی و غیرقابل پیش بینی تحت تاثیر قرار می دهد، برخی از اصول صادق هستند – شهرهایی که کمتر به حمل و نقل خصوصی متکی هستند، محله های قابل پیاده روی ایجاد می کنند، پارک ها و فضاهای عمومی زیادی دارند، و در فضای بیشتری طراحی شده اند.
نقش یک طراح شهری مثل نقش یک برنامه‌ریز، زمین‌شناس و پزشک است. وظیفه یک طراح شهری به‌عنوان یک هماهنگ‌کننده این است که 3 مولفه فرم، عملکرد و معنا را در جهت ارتقای کیفیت و هرچه نزدیک‌تر شدن به ایده‌آل‌های شهری به‌کار بگیرد. مردم با ایجاد فضایی که مانند آینه‌ای تمام نماست روی شهر تاثیر می‌گذارند که به شرایط اقتصادی و اجتماعی و… بستگی دارد.
کارشناسان معماری معتقدند زیبا‌کردن چهره شهر میزان بروز خشونت‌ها، اعتیاد و سایر ناهنجاری های اجتماعی را کاهش می‌دهند و بالعکس آن، ذهن و روحیات شهروندان را نیز خشن می‌کند و بر روحیه آنان تاثیر مستقیم می گذارد چرا که بیشتر وقت روزانه ما در محیط‌های شهری می‌گذرد.
ساختمان ها، شهرها و مناطق برای زندگی مردم اهمیت دارند. شهرهای با برنامه ریزی خوب به پیشرفت و شکوفایی جوامع کمک می کنند و بنابراین برنامه ریزان شهری می توانند تفاوت ایجاد کنند. برنامه ریزی برای شهرهای بهتر مستلزم اشکال جدیدی از همکاری، ساختارهای سازمانی و آینده شهری جدید است. جهان امروز در بازاندیشی چالش‌های پیش روی دنیای شهرنشینی امروز، به تعامل بین معماری، برنامه‌ریزی میراث فرهنگی و برنامه‌ریزی و طراحی شهری پی می‌برد.
جلوگیری از ورود سبک‌های جدید معماری کارساز نیست و سیما و منظر شهرهای ما را دچار آشفتگی بصری می‌کند. این الگوها باید پذیرفته شود اما باید طبق یک طرح جامع، برنامه‌ریزی دقیقی به منظور ساماندهی سیما و منظر شهر و جانمایی این الگوها انجام بگیرد. از آنجا که هرکدام از بافت‌های شهری ویژگی‌های مختص به خودش را دارد، نیاز است پس از پهنه‌بندی شهر، الگوی متناسب معماری و طراحی نما برای هرکدام از بافت‌ها مشخص شده و طبق آن ضوابطی تدوین شود. این ضوابط در اجرای تمامی طرح‌های شهری به عنوان یک پیوست حتماً مورد نیاز است تا منظر شهری تصویری هماهنگ و یکپارچه از شهر ارائه دهد، تصویری که ضمن القا آرامش روحی به شهروندان و گردشگران بتواند به شهر ما در مسیر دستیابی به هویت شهری کمک کند.
استراتژی های رشد هوشمند می تواند به جوامع روستایی کمک کند تا به اهداف خود برای رشد و توسعه دست یابند و در عین حال ویژگی متمایز روستایی خود را حفظ کنند. برنامه ریزی در جایی که توسعه باید یا نباید انجام شود می تواند به جامعه روستایی کمک کند و رشد آن را تشویق کند، جایی که مشاغل می توانند در یک خیابان اصلی قابل پیاده روی رشد کنند و خانواده ها بتوانند نزدیک به مقصد روزانه خود زندگی کنند.
سیاست‌هایی که از چشم‌انداز روستایی محافظت می‌کنند به حفظ فضای باز، حفاظت از کیفیت آب و هوا، فراهم کردن مکان‌هایی برای تفریح و ایجاد جاذبه‌های توریستی که سرمایه‌گذاری‌ها را در اقتصاد محلی ایجاد می‌کند، کمک می‌کند. سیاست‌هایی که از پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و حمل‌ونقل عمومی حمایت می‌کنند به کاهش آلودگی هوای ناشی از وسایل نقلیه و در عین حال صرفه‌جویی در هزینه مردم کمک می‌کنند.
همچنین ایجاد شهرهای کوچک و توجه به رشد و توسعه این شهرها می تواند در توسعه ناحیه ای و منطقه ای موثر واقع شود. درواقع شهر های کوچک می تواند به عنوان حلقه اتصال میان جوامع روستایی و شهرهای بزرگ قرار گیرد. ایجاد و توسعه شهرهای کوچک می تواند نسبت به رفع نیازهای جوامع روستایی و جلوگیری از ازدحام جمعیت در کلان شهرها موثر واقع شود.
شهرسازی جدید یا رشد هوشمند، یک جنبش برنامه ریزی شهری است که با ارائه دیدگاه های جایگزین در توسعه حومه شهر، توجه عمومی را به خود جلب کرده است. این جنبش منعکس کننده انزجار عمومی از زمان طولانی رفت و آمد و تراکم ترافیک می باشد و در این راستا، ساخت و ساز جدیدی را تایید کرده است که خانه، کار و خرید را به هم نزدیک می کند. استراتژی شهرسازی جدید، یک استراتژی مدیریتی است که برای هدایت رشد مناطق شهری طراحی شده است و بر رشد اقتصادی حومه شهرها و شهرک ها تمرکز دارد.
طراحی شهری رویایی ایجاد یک “چشم انداز” برای نشان دادن مزایای اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی سرمایه گذاری یا تغییرات در مقیاس استراتژیک در یک منطقه وسیع و در یک دوره زمانی طولانی است. این معمولاً از طریق یک بیانیه چشم انداز، پیش بینی زمان 20 تا 25 سال آینده برای توضیح ویژگی های آینده یک منطقه و نحوه استفاده مردم از آن کاربرد دارد. سپس این موضوع می تواند با یک چارچوب توسعه تکمیل شود، که ویژگی های فیزیکی کلیدی را که چشم انداز را ارائه می دهد، مشخص می کند.
در واقع معماری جدید شهری شکاف بین معماری و توسعه شهری را پر می کند. ما با ایجاد محیط های زندگی انسانی، کاربردی، پایدار و مقرون به صرفه، رابطه و تعامل بین نیازهای مردم، محیط های شهری، زیرساخت ها و چشم انداز را طراحی می کنیم.